:: باران کویر ::

زیباترین صدایی که از تپش آفرینش و خلقت خداوند می شود شنید ... 

دستت را بگذار روی قلبت! روی قلبش. صدایی که تمام نگرانی ها را می شوید و تنهایی و غصه هایت را به شکرگفتن می اندازد. لرزش دلش را که بشنوی دیگر لرزش دستانت هم تمام می شود و یخ زدنهایت. 

:: باران کویر ::...

یاورم شکرت

شور خانه ی من تویی، جاذبه ی نوشته هایم همه تو، ذوق اشک هایم از توست و سامان و سر گرفته ام از عشق و امید به تو جانا. 

دلم کمی گرفته است از این خود و تلخی دلش. 

گاه از من است و گاه از خودش. گاه از خودمان است و گاه از هیچ کسی نیست. 

ولی هرچه باشد که جای شکرانه های تو را نمیگیرند. . .

من هستم و ناکجاآباد تو هم هنوز ناکجاآباد است... 

:: باران کویر ::...

به دنبال ناکجاآباد

 دلیل بودن ساختن

دلیل خواستن درخت برگ بنفش، قد کشیدنم

قدیم ترها که دل گرفته از ان آسمان های شهرم بود، می شد انتظار باران کشید و اکنون

باران که سهل است، بارش آفتاب هم به زور بر سرشانه هایمان می خورد.

تکان های زندگی است که مرا تکان داده هر دم.

لذت همان لگدمالی هایش، را می توان با لذت آرامش خانه ام کمی مقایسه کرد.
لذت آرامش خوب بودن همه چیز

:: باران کویر ::...

خوش دارم هیچ کس مرا نشناسد،
هیچ کس از غم ها و دردهایم آگاهی نداشته باشد،
هیچ کس به من محبت نکند،
هیچ کس به من توجه ننماید،
جز خدا کسی را نداشته باشم،
جز خدا به کسی پناه نبرم.

"شهید چمران"

:: باران کویر ::...

  به دنبال ناکجاآباد حس جریان زندگی و دنبال تو دویدن های من . . نمی دانم عاقبتم به کجا ختم خواهد شد! اما عاقبت بخیری می خواهم از انهایی که دعای خیر ورد زبانهایشان است. جانا سپاس بخاطر احساس قشنگی که این روزها دریغم نکرده ای. سپاس تو به پاس تمام معجزه هایی که درون من رخ داده ای. خداوندا می دانی تنها :: باران کویر ::...